Islam en zelfkastijding(?)

Deel 1 van 3:

Morgen (zaterdag 24 november) is het de tiende dag van de eerste maand uit de Islamitische kalender. Deze dag wordt ‘ashura’ genoemd (wat in een letterlijke vertaling dan ook ‘de tiende’ heet). En elk jaar zien we op die dag in het avondjournaal en op de nieuwssites dezelfde beelden: mannen en jongens in vooral Irak en Iran die in grote groepen op straat lopen. Ze slaan zichzelf met zwaarden op hun hoofd of kastijden hun rug. Iedereen zit onder het bloed terwijl allerlei religieuze kreten worden geroepen. Als kijker schrik je je kapot: is dit islam?

Om dat voor te zijn vandaag al deze blog om het een en ander aan context te schetsen.

De dag Ashura was al een speciale dag ten tijden van het leven van de Profeet Mohammed, vrede zij met hem. Ten tijde van zijn profeetschap werd hij door de omstandigheden gedwongen de stad Mekka te verlaten en emigreerde hij met al zijn volgelingen naar Medina. In deze stad kwam hij in aanraking met de Joden, die net als de Christenen en de Moslims in de ene Schepper geloven. De Profeet merkte op dat de Joden vastten op de dag van Ashura en vroeg aan hen waarom. Zij gaven aan dat ze dit deden in navolging van de Profeet Mozes. Moslims geloven – net als Joden en Christenen – in de Profeet Mozes. De Profeet Mohammed besloot dan ook de traditie over te nemen.

In navolging van de Profeet Mohammed vastten veel Moslims wereldwijd tot op de dag van vandaag op de dag van Ashura, ook in Nederland. Het vasten is geen aanbidding van de Profeet Mozes maar net zoals het vasten van Mozes is het een aanbidding van God. Ook is het een dag waarop gelovigen God vragen om hun zonden te vergeven.

Maar hoe zit het dan met al die dingen die je op tv voorbij zien komen? Na de dood van de Profeet Mohammed besloten een deel van de Moslims zich af te zonderen van de rest. Hoewel deze afsplitsing initieel een politieke motivatie had – er was een meningsverschil over wie de eerste politieke leider van de Islamitische staat moest worden – heeft later hun geloofsleer zich ook buiten de islamitische context ontwikkeld. Hierdoor zijn onder andere allerlei mythische figuren toegevoegd aan de sjiitische religie die zouden hebben geleefd na de Profeet Mohammed. Ook zijn er (zowel religieuze en algemene) rituelen toegevoegd, waaronder de bloederige optochten die we elk jaar in de pers voorbij zien komen. De volgelingen van de sjiitische afsplitsing van de Islam vormen ongeveer 10% tot 20% van de wereldwijde islamitische gemeenschap en zijn in Nederland bijna geheel absent. Volgens de recent gepubliceerde cijfers van het Sociaal Cultureel Planbureau zijn vooral de migranten uit het sjiitische Iran het minst met hun geloof bezig; minder dan 20% van de Iraniërs wordt aangemerkt als praktiserend.

Als u dus schrikt van de beelden die u ziet op de televisie, weet dan dat een overgroot deel van de moslims exact hetzelfde denkt: waarom doen die mensen dat? Waarom zou je het lichaam dat God voor je heeft gemaakt, opzettelijk beschadigen? Als ik voor mijzelf spreek: ik zie een afschuwwekkende bloederige chaos waar ik nooit aan deel zal nemen. De meeste moslims in Nederland die iets doen vasten een of meerdere dagen, doen een aantal extra gebeden en smeekbedes en meer niet. Wat we allemaal gaan zien in de media is niet representatief voor Islam, zowel niet in Nederland als wereldwijd.

Origineel: http://www.trouw.nl/tr/nl/4464/Religie-filosofie/campaign/item/detail/1833023/46021/user/360278/Islam-en-zelfkastijding-.dhtml