Ex-Sjiiet: Een Iraanse zuster.
Bekering
Op een jonge leeftijd had ik het gevoel dat er altijd meer was dan alleen het leven op de aarde. Ik was niet met het geloof opgevoed, dus ik wist er niet veel over. Ik vroeg het nooit aan mijn ouders omdat zij een afkeer hadden voor de Islam. De enige die wel gelovig (sjiiet) is in mijn familie, zijn mijn tante en opa. Dus als ik vragen had stelde ik ze altijd aan haar (mijn tante). Ze vertelde veel over de Islam en ik vond het heel erg mooi. Ik wou steeds meer weten over de Islam en leerde veel van mijn tante zoals het gebed, de ramadan etc. Maar omdat mijn tante niet altijd bij me was had ik ook islamitische boeken in het Nederlands en leerde de basis van het geloof. Na een tijdje had ik een raar gevoel, omdat het bij mijn tante grotendeels draaide om de Metgezel Ali (radiya Allahu ‘anhu). Het leek wel alsof Ali de profeet was terwijl ik las in de boeken dat Mohammed (sallalahu ‘aleyhi wasalaam) onze profeet is. Ik kwam nog meer bewijzen tegen die tegenstrijdig waren met wat ik leerde van mijn tante.
Het was een vervelende periode toen ik me begon te realiseren dat er iets niet klopte bij de sjiieten. Ik had troost nodig en die vond ik bij Allah tijdens het gebed. In die tussentijd was ik bevriend geraakt met een meisje die soenniet is. We wilden samen bidden. Ik vertelde dat ik een steentje nodig had bij het gebed en ze vond het raar. Ze vertelde dat het niet klopte en liet mij bewijzen zien. Ze leerde me hoe het gebed verricht moest worden. Sindsdien leerde ik veel verschillen tussen een soenniet en een sjiiet.
Na een paar maanden had ik besloten om soenniet te worden en sprak dus de shahadah uit. Ik was heel erg blij en ik dacht dat mijn familie ook blij voor mij zou zijn. Dus ik vertelde het aan hen, maar ze waren er niet enthousiast over. Ze probeerden mijn gedachten te veranderen over de Islam, zodat ik ook een afkeer kreeg. Aan de ene kant begreep ik hen, want zij mogen al 40 jaar niet hun eigen land binnen door de regime van Iran. Wat daar gebeurt kan gewoon niet. Zij maken wat haram is halal. En dat is niet wat de Islam inhoudt. Zij hebben een hele andere Islam gekend. Een eigen gemaakte geloof. Verder was mijn tante heel erg teleurgesteld en ze zei dat het onmogelijk was. Ze schold de sahabas (Metgezellen) uit en zei dat ze voor altijd een sjiiet zou blijven. Het deed me heel erg pijn en het enige wat ik kon doen is du’a verrichten.
Na een paar jaar hebben de meeste familieleden mij toch geaccepteerd als moslim. Mijn tante zei zelfs dat ze van Omar, Abu Bakr, ‘Aicha en van de rest houdt. Mijn broertje was ook geïnteresseerd en had besloten om ook zich te bekeren tot de Islam. Het deed me heel goed, alhamdulillah. Soms wordt er nog tegen mij gezegd dat ik voor altijd een sjiiet zal blijven, maar Allah weet het beste. Ik ben Allah Subahanahu wa Ta’ala zeer dankbaar dat Hij mij heeft geleidt naar het ware geloof en de geredde groep. Moge Allah mijn tante en mijn familie op het juiste pad leiden.
Aanvulling Sjiieten-Ontmaskerd.nl:
- Correcties worden cursief aangeduid
- Op de één of andere manier krijgen we van ex-sjiieten vaker te horen dat de sjiieten uit hun omgeving hen melden dat ze ‘altijd sjiiet zullen blijven’. Waar dit op slaat, weten we niet. Hoogstwaarschijnlijk gewoon een vorm van jaloezie en twijfel bij henzelf.
- Ameen op de slotsmeekbede van de zuster.
- Een sjiitische vriendin van de zuster in kwestie werd een jaar na haar bekering eveneens soenniet, ondanks dat zij de keuze van de zuster in het begin vreemd vond.
- Het Iraanse regime representeert in geen enkel geval de Islam!
- Zelf een (anoniem) bekeringsverhaal naar ons opsturen? Neem contact op.
- Moge Allah de Verhevene al onze intenties zuiveren, en moge Allah alle sjiieten naar de Islam leiden, Ameen.