Weerlegging “Geit” Hadieth

De Sjiieten –hiervoor de christelijke oriëntalisten en missionarissen– gebruiken een overlevering van Sunan Ibn Majah om te beweren dat “Soennieten geloven dat sommige verzen van de Koran verloren zijn gegaan” nadat ze door een geit zijn opgegeten.. Laat ons deze overlevering analyseren en de waarheid proberen te traceren.  

De overlevering gaat als volgt:  عن عائشة قالت لقد نزلت آية الرجم ورضاعة الكبير عشرا ولقد كان في صحيفة تحت سريري فلما مات رسول الله صلى الله عليه وسلم وتشاغلنا بموته دخل داجن فأكلها

‘Aicha (RA) heeft gezegd: “De vers wat steniging en het tienmaal borstvoeden van een volwassene was geopenbaard en het was op een papier (geschreven) en bewaard onder mijn kussen. Toen de Boodschapper van Allah (VZMH) overleed en we in beslag genomen waren door zijn dood, kwam een geit binnen die het papier opat. (Sunan Ibn Majah, Hadith 1944)

Deze overlevering is volgens sommige geleerden van Ahlussunnah wal Djamaa’ah een zwakke overlevering. De fout zit hem in de overleveraar Muhammed ibn Ishaaq die in strijd is met velen van de betrouwbare overleveraars in zijn tijd. De overlevering wordt op verschillende manieren wat keten betreft door Muhammed ibn Ishaaq overleverd. Een keer op het gezag van ‘Abdoellah ibn Abu Bakr van ‘Omra van ‘Aicha. En een keer levert hij het over op het gezag van Abdurahman ibn Qaasim van zijn vader van ‘Aicha. En een andere keer wordt het op het gezag van Azuhri van ‘Urwa van ‘Aicha bij Ahmad. In deze overleveringen kun je zien dat Muhammed ibn Ishaaq in de keten van de Hadeeth in strijd is met de betrouwbaren van de Hadeeth.

Een overzichtelijk Arabische uitleg van de (zwakke) keten van deze Hadeeth vind je op:  http://www.ahlalhdeeth.com/vb/showthread.php?t=16139

Zelfs als de overlevering authentiek is, blijft het een feit dat deze overlevering geen middel is om vraagtekens bij de authenticiteit van de Quran te zetten. Het bewijs is hiervoor is als volgt;

1- Één van de twee naar verluidt verloren verzen ging over de steniging, de bestraffing van getrouwde overspeligen. Maar andere overleveringen bewijzen dat er een bevel was geopenbaard over het stenigen van de getrouwde overspelige, maar dat de Profeet (VZMH) het niet toestond om dit als deel van de Qur’aan op te schrijven, omdat het niet bedoeld was om als deel van de Qur’aan geschreven te worden. De volgende overleveringen getuigen hiervan;

a-      Het is overgeleverd in een overlevering van Kathir bin Salt dat: Zaid (b Thabit) zei: ‘Ik hoorde de Boodschapper van Allah zeggen: “Wanneer een getrouwde man of vrouw overspel plegen, stenig hen beiden. Amr zei:

فقال عمرو : لما نزلت أتيت النبي صلى الله عليه وسلم فقلت : أكتبها ؟ فكأنه كره ذلك

فقال عمرو : لما نزلت أتيت النبي صلى الله عليه وسلم فقلت : أكتبها ؟ فكأنه كره ذلك

Toen dit was geopenbaard ging ik naar de Profeet en vroeg ik of ik het op kon schrijven (als Quran). Hij (de Profeet) had er een hekel aan. (Mustadrik Al-Hakim 8184. Hakim classifeerde het als Sahih).

b-      Over deze vers zei Kathir bin Salt dat hij samen met Zaid bin Thabit en Marwan bin Hakam aan het discussiëren waren over de reden waarom het niet in de Koranische manuscript is opgeschreven. Umar bin Khattab (RA) was aanwezig en terwijl hij naar hun discussie luisterde, gaf hij aan dat hij het beter wist omdat hij naar de Boodschapper van Allah was gegaan en zei:

“O Boodschapper van Allah, laat het vers over steniging voor mij geschreven worden. Hij (de Profeet) zei: “Dit kan ik niet doen.” (Sunan Al-Kubra Baihiqi 8/211 & Sunan Al-Kubra Nasai Hadith 7148. Shaykh al-Albani zei in Sahiha 6/412 dat Baihiqi naar de authenticiteit ervan wees).

Als het bedoeld was om een deel van de Qur’aan te vormen, zou de Profeet er geen hekel aan hebben om het geschreven te zien. Wie zou hem kunnen stoppen dit te doen?

2- De tweede naar verluidt verloren vers ging over het tien maal borst voeden van volwassen, maar in dit geval hebben we ook overleveringen die categorisch zeggen dat de vers is afgeschaft [Naskh]. En interessant genoeg, komen deze overleveringen alleen via ‘Aicha (RA). In Sahih Muslim lezen wij;

عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ كَانَ فِيمَا أُنْزِلَ مِنْ الْقُرْآنِ عَشْرُ رَضَعَاتٍ مَعْلُومَاتٍ يُحَرِّمْنَ ثُمَّ نُسِخْنَ بِخَمْسٍ مَعْلُومَاتٍ فَتُوُفِّيَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُنَّ فِيمَا يُقْرَأُ مِنْ الْقُرْآنِ

‘Aicha [Moge Allah tevreden met haar zijn] levert over dat in de Edele Koran was overgeleverd dat tien duidelijke zuigelingen het huwelijk onwettig maken. Daarna werd dit afgeschaft [en vervangen] door vijf zuigelingen.. (Sahih Muslim, Hadith 2634)

Deze overlevering zegt expliciet dat de vers over tien zuigelingen is afgeschaft. Nu wetend dat geen van deze verzen bedoeld was om deel van de Qur’aan te zijn; zelfs wanneer we de overlevering accepteren, moeten we zeggen dat ‘Aicha (RA) ze bij zich hield als historisch verslag en niets meer. Dus zelfs als de geit ze op had gegeten blijft het een feit dat geen deel van de Quran verloren is gegaan.

Daarnaast maakte ‘Aicha de hele periode van de Qur’aan verzameling mee ten tijde van Abu Bakr (RA) en Usman (RA) waarin ze unaniem als autoriteit voor zichzelf werd beschouwd. Als Aicha één enkele gedachte had over een paar verzen die verloren zijn gegaan had ze de Metgezellen van de Profeet wel hier op de hoogte van gesteld. In feite, hebben we bewijs waarin Usman speciale inspanning verrichtte in het raadplegen van Aicha. Ook zijn er verslagen waarin Aicha de officiële Qur’aan verzameling verifieert. Zie Ibn Shabba’s Tarikh Al-Madina p.997. Ondanks dit heeft ‘Aicha nooit aan de orde gesteld dat er een deel van de Qur’aan verloren is gegaan indien de overlevering betrouwbaar wordt geacht. Daarnaast moet men onthouden dat naast ‘Aicha een heleboel mannelijke en vrouwelijke Sahabah de Qur’aan memoriseerden en aan de Koran verzamelingen hebben bijgedragen met hun kennis. Hafsa bint Umar, ‘Abdoellah ibn Mas’ood zijn hier een voorbeeld van.

Maar waarom proberen de sjiieten de soennieten hieromtrent aan te vallen?

De islam is compleet. Alle moslims (soennieten) zijn het er unaniem over eens dat de Koran compleet is, zoals we in Surat al Baqarah kunnen lezen. Omdat de Koran echter het sjiisme tegenspreekt, hebben de sjiitische leiders al sedert 1300 jaar te kennen gegeven dat zij (de sjiieten) niet geloven in een complete Koran. Dit vinden we terug in de boeken van vooraanstaande sjiitische grondleggers zoals All-Mufid, Al-Tusi en Nimatullah al Jazaeri. Ons advies aan de sjiieten is dan ook om afstand te doen van het sjiisme, en de Islam (Tawheed) te omarmen.

In de hieronder geplaatste reactie treft u sjiitische bronnen die overigens het “stenigen” ook bevestigen.

En Allah weet het beste.